احتیاطات استاندارد: پای بند بودن به احتیاطات یا پابند بودن احتیاطات، یک مطالعه کیفی

مقدمه: با وجود ارائه دستورالعمل های استاندارد و آموزش های لازم به پرسنل جهت پایبندی به احتیاطات استاندارد، اجرای این احتیاطات همواره با مشکلاتی مواجه بوده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین تجربیات پرستاران از عوامل ممانعت کننده از پایبندی به احتیاطات استاندارد در پرستاران شاغل در بیمارستان انجام گرفت. روش: این پژوهش به صورت کیفی و با روش تحلیل محتوا انجام شد. داده ها با استفاده از 15 مصاحبه چهره به چهره و 5 جلسه گروه متمرکز جمع آوری شد. در هر کدام از این جلسات به طور متوسط 5 نفر پرستار و بهیار شرکت داشتند و تعداد کل شرکت کنندگان 40 نفر بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دستنویس و سپس خط به خط با استفاده از روش آنالیز محتوی تحلیل شد. برای مدیریت داده ها از نرم افزار MAXQDA نسخه 10 استفاده شد. نتایج: بر اساس تجربیات شرکت کنندگان سه تم اصلی استخراج شد که عبارت از «بی احتیاطی سخت افزاری، بی احتیاطی درکی و بی احتیاطی اجباری»بود. نبود وسایل در بخش، دردسترس نبودن وسایل و کیفیت نامناسب وسایل و تجهیزات از عواملی بوده است که باعث بی احتیاطی سخت افزاری می شد. باور نداشتن انتقال عفونت، عدم احساس خطر، صدمه ناشی از رعایت احتیاطات استاندارد، مسخره شدن توسط سایر پرسنل و اثرات منفی ناشی از رعایت احتیاطات استاندارد روی بیمار و همراه موجب بی احتیاطی درکی می شد. مشغله زیاد، مواجهات پیش بینی نشده و شرایط اضطراری از جمله عوامل تاثیر گذار بی احتیاطی اجباری بودند. نتیجه گیری: بعضی از شرکت کنندگان در این مطالعه پای بندی به رعایت احتیاطات استاندارد را قبول نداشته و رعایت آن را نه تنها مفید نمی دانستند که آسیب رسان تلقی می کردند. بنابراین برای رعایت احتیاطات استاندارد تنها تاکید بر آموزش به کارکنان و ارائه دستورالعمل ها کفایت نمی کند. بلکه باید علاوه بر تامین وسایل و تجهیزات،‌ باور کارکنان را در خصوص لزوم رعایت این احتیاطات تقویت کرد. همچنین باید شرایطی فراهم آورد که پرسنل بتوانند این احتیاطات را رعایت کنند.